Öyle görkemli, büyük, uzanır göğe doğru,
Başı dimdik, yukarda, önemlidir onuru.
Ne fırtına, ne şimşek kesemez hiç yolunu,
Çelik iradesiyle, dert bükemez boynunu.
Devasa gövdesiyle bulutlara ulaşır,
Ciddiyet ve gururla kaderiyle savaşır.
Kurda, kuşa yuvadır, dalı, yaprağı serer,
Bütün sevdiklerine her an kol, kanat gerer.
Yaşanan hayat için mekân yüzlercesine,
Fedakârlık anıtı, canı verircesine.
Ululuğun sembolü, resimlere yakışır,
Sert çehrenin altında, altından bir kalp taşır.
Fırtınadan, boradan eğilmez, çağlayamaz,
Bin bir acı çekse de, istese ağlayamaz.
Koca çınar küçücük bir kurtçukla oyulur,
Bir çift acı sözcükle can evinden vurulur.
Kocaman dallarıyla tüm rüzgârları döver,
Erkek sevince bir kez, tam adam gibi sever.
Vicdansız insan eli bir baltayla söndürür,
Nice koç yiğitleri aşk acısı öldürür.
Prof. Dr. Nihat BOZDAĞ |