Bize verilen ömrü saat saat yiyoruz.

Koşuyoruz telaşla kaderimiz peşinde,

Pişiyoruz kil gibi hayatın ateşinde.

Endişe, koşuşturma, günlerimiz geçiyor,

Kaderimiz güzelse iyi bizi seçiyor.

Varolma güdüsüyle hırsla saldırıyoruz,

Taşınmayacak kadar yükü kaldırıyoruz.

Hiç doymayacak gibi gözü karartıyoruz,

Stresi dağ yapıp, işi abartıyoruz.

Oysa ! dünya gerçekten yaşamak için güzel,

Sevgiyle yaşamayı bilmek her şeyden güzel.

Sevgidir Yaratanın tecellisi kalplerde,

Gece gündüz zikreden, Mabudu gönüllerde.

Sevgidir sevgiliyle gönülleri bağlayan,

Ruhları birleştirip, tek yürekte çağlayan.

Sevgidir komplekslerden arınıp, aşka ermek,

Gülerek insanlara hoşça bir selâm vermek.

İnsan olarak ancak, sermayemiz sevgidir,

Geri kalan et, kemik ve bir kuru deridir.

Prof. Dr. Nihat BOZDAĞ