Bildiği  birkaç  sözcükle  övünür,
Kendini  “Erişilmez  Aydın”  görür.

İdealisttir,  gürler,  yağar,  eser,
Vatan  kurtaran  nice  ahkâm  keser.

Asalaktır,  laftan  başka  üretmez,
Nutuk  atar,  ekran,  mikrofon  yetmez.

Elde  kadeh,  salonlarda  salınır,
Kendine  ters  fikirlerden  alınır.

Sorunları  hep  “Ben  Merkezli”  aşar,
Kendisi  fildişi  kulelerde  yaşar.

Selam  almayı  bilmez,  bön  bön  bakar,
Hatır,  gönül  bilmez,  dünyayı  yakar.

İnsanlara  sevgisi  yapmacıktır,
İnancı:  menfaate  tapmacıktır.

Fakirlerin  geçimine  şaşırır,
Fırsat  bulsa  herkesten  çok  aşırır.

Ense  pek,  sırt  kalın,  kurmuş  tezgahı,
Sorun  değil  Milletin  ahı,  vahı.

Millet  ne  çektiyse,  bunlardan  çekti,
Böyle  “Okumuş  Cahiller”  den  çekti.

“Tahsille  okuryazarlık  kazanır,
Eşşeklik  ebediyen  özde  kalır.”