Önceden olayları siyah, beyaz görürdüm
Bu yüzden günlerimi kabusa döndürürdüm

Gerçekte siyah ile beyazın arasında
Ancak şimdi anladım, gri varmış aslında

Yetişme tarzımdan mı gelmişti bu kesinlik ?
Düşünce yapısında yaratmıştı keskinlik

Zamanın törpüsünde yontuldu sivrilikler
İpek kumaşa döndü, yok oldu keskinlikler

Hayatta işliyordu değişimin yasası
Elime geçiyordu gerçeklerin asası

Görüşler değişiyor, insanlar değişiyor
Zaman geçtikçe ruhum doyuma erişiyor

İnsanlarda görürüm grinin varlığını
Öte yana koyarım gönlümün darlığını

Hataları abartmam, bakarım hoşgörüyle
Hatasız insan olmaz, başkasının gözüyle

Benim gözümde herkes iylik cevheri saklar
Gri tadını vermez ne karalar, ne aklar

Gayet doğal her gönül iyi, güzele koşar
Sunulan hoşgörüyle insan sevgiyle yaşar.